ต้นปี พ.ศ. 2550 ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคลำไส้อักเสบชนิดมีแผลเปื่อย และการรักษาครั้งแรกคือการรับประทานยาเพนทาซาและอิลิโคลอน (ยาถ่ายลำไส้)
อาการก่อนรับประทานยามีอาการท้องเสียประมาณ 10 ครั้งต่อวัน และเกือบทุกครั้งที่มีเลือดปนอยู่ในอุจจาระ
อาการดีขึ้นหลังจากเริ่มรับประทานยาเพนทาซาและอิลิโคลอนประมาณหนึ่งสัปดาห์เลือดด้านล่างหยุดไหลและอุจจาระแข็ง จำนวนครั้งของการถ่ายอุจจาระลดลงประมาณ 3-5 ครั้ง
มนุษย์เรามองโลกในแง่ดีขึ้นมาทันที โดยเฉพาะมนุษย์ที่จิตใจอ่อนไหวง่ายอย่างผม เมื่ออาการของโรคเบาลง “จะไม่ดีขึ้นอย่างนี้หรือ” และเปลี่ยนอาหารการกินที่เคยใส่ใจ และแอลกอฮอล์ที่เคยดื่มมาก่อนให้กลับสู่ความรู้สึกเมื่อยังแข็งแรงได้อย่างรวดเร็ว
สามารถรักษาสภาพการคลายตัวไว้ได้ประมาณ 2 สัปดาห์ แต่จำนวนการถ่ายอุจจาระค่อยๆ เพิ่มขึ้นและกลายเป็นอุจจาระอ่อน ในที่สุดการถ่ายอุจจาระก็หลั่งเลือดและกลับสู่สภาพเดิม